SAFIR

‍ إن أدْخَلْتَنِی النَّارَ فَفِی ذَلِکَ سُرُورُ عَدُوِّکَ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی الْجَنَّةَ فَفِی ذَلِکَ سُرُورُ نَبِیِّکَ
وَ أَنَا وَ اللَّهِ أَعْلَمُ أَنَّ سُرُورَ نَبِیِّکَ أَحَبُّ إِلَیْکَ مِن ْسُرُورِ عَدُوِّک
الهی اگر مرا به دوزخ افکنی شیطان راخوشحال میکنی واگر مرا بهشت ببری پیامبرت را شادمیکنی و من به خدا قسم میدانم که شادی پیامبرت نزد تو محبوب تر است از شادی دشمنت.
فرازی از دعای ابوحمزه ثمالي

متن شبهه:

دراسلام طلابرای مردحرام است ولی طلاکاری حرم امامان شیعه ازواجبات است.حتی واجب‌ترازفراهم کردن امکانات تحصیل برای کودکان محروم سرزمینم.
پاسخ شبهه

1⃣تجمل گرایی در حالی مورد مذمت است که برای دنیا باشد.
خداوند درباره ی تجمّل و زیبایی گرایی در مسیر معنویّت فرمود:
«یا بَنی‏ آدَمَ خُذُوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفین‏ ـــــ اى فرزندان آدم! زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد، با خود بردارید! و بخورید و بیاشامید، ولى اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمى‏دارد.» (الأعراف:31)

صفحات: 1· 2· 3

کنایه معنادار به محمدرضا شاه؛ رمز اصلی ممنوع المنبر شدن فلسفی چنانكه مى‏دانيم، منبر آقاى فلسفى، در دهم بهمن ماه 1350 و متعاقبِ سخنرانىِ كوبنده و افشاگرانه‏اى كه ايشان عليه جنايات رژيم در مجلس ترحيم آيت الله چهل ستونى (مسجد جامع تهران، 23 دى 1350ش / 25 ذيقعده 1391ق) ايراد كرد، از سوى رژيم ممنوع گرديد و ديگر وى تا هنگام پيروزى انقلاب اسلامى سخنرانى عمومى نداشت.
آن سخنرانىِ حقاً تاريخى، نوعاً به عنوان «عاملِ» ممنوع المنبر شدن فلسفى قلمداد مى‏شود، و اين تلقى، چندان بى‏راه هم نيست. اما بايد توجه داشت كه فلسفى، پس از آن سخنرانى نيز، شاهكارهايى در منبر داشت كه مى‏توان گفت در ممنوع المنبر شدن وى بى‏نقش نبود.
پدرم نقل مى‏كرد: فلسفى پس از سخنرانى در مجلس ختم آيت الله چهل ستونى، يك دهه سخنرانى شبانه راجع به فريضه و مناسك حج داشت و در شبى كه راجع به رَمىِ جَمَره (سنگسار كردن شيطان) صحبت مى‏كرد وارد بحث در فلسفه رمى جمرات
شده و گفت: بعضى‏ها هى سؤال مى‏كنند كه فلسفه اين سنگ زدن چيست و اسلام روى چه حكمتى، حُجاج را به انجام اين كار مأمور كرده است؟
بعد توضيحاتى درباره لزوم طرد شيطان در زندگى فردى و اجتماعى داد و در خلال آن گفت:
ـ مى‏گويند اين كار چه معنايى دارد؟! بابا! فلان شخصيت مملكتى از فلان كشور به سفر خارج مى‏رود و در كشر ميزبان، جمعى از دانشجويان كشورش جمع شده و بر ضدّ او تظاهرات مى‏كنند و شعار مى‏دهند و گوجه فرنگى گنديده يا تخم مرغ فاسد و امثال آن
به سوى او پرت مى‏كنند. مقصودشان از اين كار چيست؟ مى‏خواهند بگويند: ما ترا دوست نداريم و نمى‏خواهيم. از كشور ما برو! خُب، حجاج هم كه به سوى شيطان سنگ مى‏پرانند، اين كار شان جنبه اظهار دشمنى و بيزارى از شيطان دارد و مى‏خواهند بگويند:
آقاى شيطان، ما دوستت نداريم. ما ترا نمى‏خواهيم. از زندگى ما بيرون رو…! اين تمثيل گويا و سخت كوبنده، در شرايطى بود كه در آن سالها شاه به يكى از كشورهاى غربى (ظاهراً آمريكا) رفته بود و در آنجا، دانشجويان ايرانى بر ضدّ شاهتظاهرات كرده و وى را با پرتاب تخم مرغ و گوجه فرنگى مورد نوازش! قرارداده بودند.