از عبایی که جا ماند تا پرواز به بهشت
از سر و صدای بچه های خردسال، می شود حدس زد که خانواده های شهیدی که امروز مهمان آقا هستند، از طایفه شهدای جدیدند؛ همانهایی که نامشان این روزها بیشتر شنیده می شود: «شهدای مدافع حرم». مگر این بچه ها می گذارند تا در محضر آقا خیلی جدی و رسمی باشی! راستش را بخواهی اصلاً نمی توانی در مقابل ناز و ادای گاه و بی گاه این کودکان معصوم بی تفاوت باشی و همانقدر که دلت با صاحب مجلس است، فکرت با این کودکان! تویی و نازهای فرزندان خردسال شهیدان مدافع حرم؛ دوست داشتن که نه، اصلاً انگار دِینی به گردن توست تا برای لحظه ای هم که شده آنها را در آغوش بگیری و دست نوازش به سرشان بکشی و برای لحظاتی هم که شده با محبت خود، جای خالی بابای شهیدشان را پر کنی! اما این دغدغه و نگرانی خیلی زود از بین می رود. زمانی که رفتار سرشار از عاطفه آقا را با فرزندان شهید می بینی و بوسه باران گونه های فرزندان شهید را؛ پر بیراه نمی گوید یکی از حاضران در مجلس که “ای کاش من هم یک فرزند شهید بودم!»
تاریخ انتشار : 1394/11/25
منبع : دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای ,
کلمات کلیدی ماشینی : مدافعان حرم،خانواده شهدا،رهبر انقلاب،دیدار رهبری،خامنه ای سید علی
صفحات: 1· 2
