SAFIR

اگر ما روايتي را از صديقه كبرا(سلام الله عليها) داشته باشيم بدون ترديد طبق آن فتوا مي‌دهيم براي اينكه معصوم جز حق نمي‌گويد و قول امام حجت است للعصمة، قول پيامبر حجّت است للعصمة و قول حضرت صديقه كبرا هم حجت است للعصمة.

وجود مبارك حضرت امير(سلام الله علیه) به قول حضرت زهرا(علیها سلام) استدلال مي‌كند و مي‌گويد فاطمه اين‌چنين گفته است اين را در اصول خوانده‌ايد كه قول معصوم بما أنّه معصومٌ حجت است حالا خواه امام باشد خواه پيامبر باشد خواه نه امام نه پيامبر. محور حجيّت، عصمت است. اگر كسي واقعاً هيچ راهي براي نفوذ وهم و خيال و شيطنت در او نيست،هيچ راهي براي سهو و نسيان او نيست و هر چه هست رضاي خداست آن وقت مي‌شود معصوم؛ وقتي معصوم شد قولش هم مي‌شود حجت.
————————————————————-
حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،جلسۀ درس اخلاق

حقيقت امر اين است كه حديث مذكور و نظاير آن براى بيان عظمت سعه وجودى انسان و شرح صدر او است كه آخذ و حامل قرآن است و اينكه انسان بالفعل همان قرآن و عرفان و برهان است .
فاطمه زهرا و حوراى انسى ، مظهر نفس كل و صورت آن است ، و تنها صنع الهى بود كه در كارخانه وجودى نورى حضرتش يازده انسان الهى به فعليت كه يازده قرآن ناطقه اند، صنعتگرى شده اند. فهى كشجرة طيبة اصلها ثابت و فرعها فى السماء تؤ تى اءكلها كل حين باذن ربها؛ نساؤ كم حرث لكم ؛ اءفراءيتم ما تحرثون اءانتم تزرعونه اءم نحن الزارعون ؛ هو الذى يصوركم فى الارحام كيف يشاء؛ و وصينا الانسان بوالديه احسانا حملته اءمه كرها و وضعته كرها.
آن كه گفته شد فاطمه ليلة القدر است ، به حديث از جناب سيد بن طاووس در فلاح السائل در تعقيب نماز ظهر كه از جناب صديقه نقل كرده است را از فص حكمة عصمتية فى كلمة فاطمية مولاى مكرمم گوش جان بسپار:
ثم اءعلم اءن القلب الذى هو خزينة الايات القرآنية بحقائقها و بطونها فهو ليلة القدر، و قد قالت زجاجة الوحى و ثمرة النبوة فاطمة العارفة بالاشياء: ((الحمد لله الذى بنعمته بلغت ما بلغت ما العلم به و العمل له و الرغبة اليه و الطاعة لامره . و الحمد لله الذى لم يجلعنى جاهدة لشى ء من كتابه و لا متحيرة فى شى ء من امره . و الحمد لله الذى هدانى اليلة القدر دينه و لم يجعلنى اءعبد شيئا غيره … فاعمل رويتك فى قولها: ((لم يجلعنى جاهدة لشى ء من كتابه )) و قد روى عن النبى (صلى الله عليه و آله و سلم ): ((ما من حرف من حروف القرآن الا و له سبعون الف معنى )) و من الاثر المقدم من اءن ((من عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرك ليلة القدر.)) و كما ان درة التوحيد و وديعة المصطفى فاطمة سلام الله عليها كانت ليلة القدر و يوم الله كانت الكون الجامع و صاحب القلب ايضا لان كل انسان كامل كذلك . و الانسان انما يكون صاحب القلب اذا تجلى له الغيب و انكشف له السر و ظهرت عنده حقيقة الامر و تحقق بالانوار الالهية و تقلب فى الاطوار الربوبية لان المرتبة القلبية هى الولادة الثانية المشار اليها بقول نبى الله عيسى روح الله (عليه السلام ): ((لن يلج ملكوت السموات و الارض من لم يولد مرتين .
پس بدان قلبى كه گنجينه حقايق و بطون آيات قرآنى است ليلة القدر است و زجاجه وحى و ثمره نبوت ، فاطمه داناى حقايق اشياء چنين فرمود:
ستايش خداى را كه به نعمت وى به شرف علم و عمل بدين پايه رسيدم و به وى رغبت كردم و طاعت امر او نمودم . ستايش خداى را كه مرا منكر امرى از كتابش قرار نداده و در هيچ حقيقتى از امر كتاب مرا سرگردان ننموده است . و ستايش خداى را كه مرا به دينش هدايت كرد و مرا كسى قرار نداد كه غير او را عبادت كنم ))…

منبع:جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی

حضرت (علیه السلام) مکرر در مورد شهادت خویش به وسیلة مأمون و چگونگی آن خبر داده بود که به پاره ای از آن اشاره می کنیم.
گاهی حضرت می فرمود: من به سفری می روم – خراسان – که از آن بر نمی گردم1 و چون مأمون حضرت را برای ولایت عهدی از مدینه به خراسان احضار کرد، راوی می گوید: حضرت برای وداع با رسول الله (صلی الله علیه و آله) به حرم آمد و با صدای بلند می گریست. به حضرت سلام کردم و ولایت عهدی را تبریک گفتم. فرمود: مرا از کنار جدم رسول الله (صلی الله علیه و آله) بیرون می برند و من در غربت خواهم مرد و کنار هارون دفن خواهم شد2 و به همین جهت بود که هنگام خروج از مدینه دستور داد تا بر او بگریند. 3
چون مأمون در ظاهر به حضرت رضا (علیه السلام) اظهار علاقه می نمود و از امامت علی (علیه السلام) در محافل دفاع می کرد، حضرت رضا (علیه السلام) به دوستان خود می فرمود: مأمون با سخنان خود شما را فریب ندهد، به خدا سوگند مرا کسی جز او نمی کشد و من چاره ای ندارم جز آنکه، آنچه مقرّر شده است، انجام شود. 4
در جریان دیگری راوی می گوید: دیدم هارون - خلیفه عباسی - از یک در مسجدالحرام بیرون آمد و حضرت رضا (علیه السلام) از در دیگر و حضرت فرمود: یا بُعْدَ الدَّارِ وَ قُرْبِ الْمُلْتَقی إنَّ طوسَ سَتَجْمَعَنی و ایاهُ؛ چه دور است خانه و نزدیک است ملاقات، شهر طوس میان من و او جمع خواهد کرد5 و می دانیم که قبر هارون کنار قبر حضرت رضا (علیه السلام) است.
و گاهی در مسجد مدینه در حالیکه هارون مشغول سخنرانی بود، می فرمود: تَرَونی و ایاهِ نُدْفَنُ فی بیتٍ واحد، یعنی مرا با او در یک اتاق مدفون خواهید دید 6و گاهی نیز می فرمود: من و هارون مثل این دو خواهیم بود و دو انگشت سبابه و وسطی را به یکدیگر می چسباند. راوی گوید: معنی سخن حضرت را نفهمیدم تا آن که حضرت کنار هارون به خاک سپرده شد. 7

منبع: کتاب حکایت آفتاب، معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی آستان قدس رضوی

لزوم ارتباط عاطفى، معنوى، روحى با آن امام بزرگوار و ولىّ معصومِ الهى براى یکایک ما ضروری است. مسأله را در حدّ تحلیل روشنفکرى و فکرى محدود نکنید. لزوم ارتباط عاطفى، معنوى، روحى با آن امام بزرگوار و ولىّ معصومِ الهى براى یکایک ما ضروری است. مسأله را در حدّ تحلیل روشنفکرى و فکرى محدود نکنید. آن معصوم برگزیدة خدا، امروز در میان ما انسان ها، در یک جاى دنیا که ما نمى دانیم، زندگى می کند. او وجود دارد، او دعا می کند، او قرائت قرآن می کند، او تبیین مواضع الهى می کند، او رکوع و سجود می کند، او عبادت می کند، او دعا می کند، او در مجامعى ظاهر مى شود، کمک به انسان هایی می کند.

صفحات: 1· 2

فاطمه (علیها السلام) در جریان هجرت، همراه پدر به مدینه آمده و وظایف خود را به عنوان بانویی حامی نبوت و امامت انجام دادند. ایشان در شرایط خاص با مدیریت بحران در عرصه ی دفاع از دین و حریم ولایت، گام بزرگی نهادند. چاره جویی در برابر جریان نفاق و استفاده از ادله محکم با موضع گیری شفاف، شیوه های جهاد عملی و لسانی، گوشه ای از این مدیریت می باشد.
کلید واژه: فاطمه (س)، مدیریت، بحران، سقیفه، خلفا.

مقدمه:
مدیریت بحران چیست؟ و فاطمه (علیها السلام) چگونه در شرایط بحرانی عمل می نمودند؟
زنان جامعه امروز با توجه به اوضاع استراتژیکی منطقه خاورمیانه نیازمند الگویی کارآمد می باشند تا در عرصه های مختلف زندگی فردی و اجتماعی و سیاسی بتوانند درست عمل بکنند. آشنایی با سیره حضرت زهرا (علیها السلام) راه روشنی را بر این امر محقق می کند.

1. تعریف بحران
بحران به معنی آشفتگی و تغییر حالت ناگهانی، بالاترین مرحله ی یک جریان می باشد.1 (معین، فرهنگ فارسی، ذیل واژه بحران) در مدیریت بحران مجموعه ای از چاره جویی ها و تصمیمات در مقابل بحران هاست که با هدف کاهش روند آن مسأله یا کنترل و یا رفع بحران صورت می گیرد. در عالم هستی برای نیل بشر به سعادت، علاوه بر اعمال و گام هایی که خود انسان بر می دارد و مدیریت می کند، جریان دیگری نیز جاری می باشد که همیشه در جهان هستی وجود دارد و آن سابقه ی رحمت پروردگار است.2 (مطهری، عدل الهی، ص273)

مدیریت بحران مجموعه ای از چاره جویی ها و تصمیمات در مقابل بحران ها است که با هدف کاهش روند آن مسأله یا کنترل و یا رفع بحران صورت می گیرد.

هستی دارای نظام است و اداره آن با خداوند است و اصالت آن رحمت است. تمام اصول در عالم هستی از اصل تطهیر تا مغفرت و وحی، همه رحمت خداوند است و مجموع آن، مبنای مدیریت رحمانی خداست.
فاطمه (علیها السلام) که در اوج بحران های زمان خویش با مدد از مدیریت رحمانی خداوند مدیریت بحران را به دست می گیرد و حرکتی بزرگ آغاز می شود که نتیجه آن دفاع از امامت تا شهادت است.

صفحات: 1· 2