پندار نیک و کردار نیک از توهم تا واقعیت
مقدمه:
برخی از مخالفان دین اسلام سعی می‌کنند تا با طرح مسائل نژادی و نسبت دادن آيین اسلام به مردمان عرب، به طرح دوباره آيین‌ها کهنه و منسوخ شده بيش از اسلام بپردازند. آنان گمان می‌کنند که چون نیاکان باستانی‌شان به آيینی غیر از آيین اسلام باور داشتند، فرزندان آنان نیز باید به همان آئین‌های کهن ایمان آورده و در راستای آن عمل کنند. از دیدگاه این افراد، آيین زرتشت با شعار «پندار نیک، کردار نیک و گفتار نیک»، بهترین ومتناسب‌ترین برنامه هدایت و سعادت را برای پیروان خود در سه زمینه «هست و نیست»، «باید و نباید» و «شایسته و ناشایسته»، به ارمغان آورده است.
در مقابل این ادعا، منطقی‌ترین پرسش این است که کدامین «پندار نیک، کردار نیک و گفتار نیک» می‌تواند مایه‌ی هدایت و وسیله نجات آدمی گردد؟
1. کدام پندار نیک؟
تنها متن دینی که ادعا شده، نشانی از باورهای زرتشتیان ایران باستان دارد و نیاکان پرستان می‌خواهند، زندگی و تمدن آنان را الگو و مدرک برتری خویش قرار دهند، کتاب اوستاست، پس طبیعی است برای یافتن نمونه عملیِ پندار نیک، باید به سراغ این کتاب رفت. با رجوع به کتاب مزبور مي‌توان دريافت که تصویري خاص از هستی و آنچه موجب ساخته شدن جهان‌بینیِ دینیِ شخص باورمند می‌شود، در آن ارائه شده است که عبارتند از:
صفحات: 1· 2